Της Αγάπης

Τραγούδια της αγάπης και νυφιάτικα

Πουλάκι κλαίει στον ποταμό κι εγώ έτυχε και διάβαινα.

Εστάθηκα και το ρωτώ, «Τι έχεις και κλαις πουλάκι μου;»

«Εχτές ήμουν στη μάνα μου κι απόψε στο πεθερικό».

2.
Έβγα κυρά και πεθερά,	σαν άγγελος με το σπαθί.
για να δεχτείς την πέρδικα,	Αυτού που ζύγωσες να μπεις,
για να δεχτείς την πέρδικα,	ήλιος, φεγγάρι θα φανείς.
που περπατεί λεβέντικα.	Έβγα, κυρά και πεθερά,
Για ιδέστε την, για ιδέστε την,	για να τη βάλεις στο κλουβί
ήλιο, φεγγάρι πέστε την.	σαν το πουλί να κελαηδεί.
Για ιδέστε την, πως περπατεί,

3.
Απάνω στη, μαύρα μου μάτια	και σειέται η τριανταφυλλιά.
απάνω στην τριανταφυλλιά	Και σειέται η, μαύρα μου μάτια
χτίζει(ν) η πέρδικα φωλιά.	και σειέται η τριανταφυλλιά
Χτίζει(ν) η πέ, μαύρα μου μάτια	και πέφτουν τα τριαντάφυλλα.
χτίζει(ν) η πέρδικα φωλιά	Και πέφτουν τα, μαύρα μου μάτια
να μπαινοβγαίνουν τα πουλιά.	και πέφτουν τα τριαντάφυλλα
Να μπαινοβγαί, μαύρα μου μάτια	μέσα στης νύφης την ποδιά.
να μπαινοβγαίνουν τα πουλιά

Ένα τραγούδι θα σας πω απάνω στο ρεβίθι.

Χαρά στα μάτια του γαμπρού που διάλεξαν την νύφη.

Γαμπρέ πως τα κατάφερες και μπήκες στο μπαξέ μας

και διάλεξες και έκοψες τον ωραίο μενεξέ μας.

Την νύφη μας την είχαμε σε κόλλα διπλωμένη

και τώρα σας την δίνουμε, άξια και τιμημένη.

Ένα τραγούδι θα σας πω απάνω στο κεράσι

τ’ ανδρόγυνο που γίνεται να ζήσει να γεράσει.

Η νύφη είναι όμορφη, επίσης κι γαμπρός μας

αν πεις για τον κουμπάρο μας, είναι ο λεβεντονιός σας.

Ένα τραγούδι θα σας πω απάνω στο πεπόνι

να ζήσει η νύφη κι ο γαμπρός κι οι συμπεθέροι όλοι.

Ωραία είν’ η νύφη μας, ωραία τα προικιά της.

Ωραία κι η παρέα της που κάνει την χαρά της.

5.
Στου παπά-Λά, παπά-Λάμπραινα	Μήτε ο παπάς, παπά-Λάμπραινα
στου παπά-Λάμπρου την αυλή	μήτε ο παπάς είν’ άρρωστος
και πολλοί ’ναι μαζεμένοι	μήτε η παπαδιά πεθαίνει
παπά-Λάμπραινα καημένη.	παπά-Λάμπραινα καημένη.
Καλέ ο παπάς, παπά-Λάμπραινα	Παντρεύουνε, παπά-Λάμπραινα
καλέ ο παπάς είν’ άρρωστος	παντρεύουνε τη λυγερή
καλέ η παπαδιά πεθαίνει	και την μικροκαμωμένη
παπά-Λάμπραινα καημένη.	παπά-Λάμπραινα καημένη.

Σήμερα γά, σήμερα γάμος γίνεται

σ’ ωραίο περιβόλι σ' ωραίο περιβόλι.

Σήμερα απο, σήμερα αποχωρίζεται

η μάνα από την κόρη, η μάνα από την κόρη.

Γαμπρέ τη νύ, γαμπρέ τη νύφη ν' αγαπάς

να μην τήνε μαλώνεις, να μην τήνε μαλώνεις.

Σαν το βασι, σαν το βασιλικό στη γη

να τήνε καμαρώνεις, να τήνε καμαρώνεις.

Σήκω περπά, σήκω περπάτησε αϊτέ

κι άνοιξε τα φτερά σου κι άνοιξε τα φτερά σου

να πεταχτεί, να πεταχτεί η πέρδικα

που 'χεις στην αγκαλιά σου, που 'χεις στην αγκαλιά σου.

Ω Παναγιά, ω Παναγιά μου Δέσποινα

με το Μονογενή σου, με το Μονογενή σου

στο ανδρόγυνο, στο ανδρόγυνο που γίνεται

να δώσεις την ευχή σου, να δώσεις την ευχή σου

να ζήσουν να, να ζήσουν να γεράσουνε

ως τη στερνή πνοή τους, ως τη στερνή πνοή τους.

Σειστειτ’ αόρια καί βουνά, λαγκάδια με τα δάση,

Κι η μάνα το παιδάτσι ση κλαίει πώς θα το χάσει.

Μ από χαράν εγρίνιασε, κι από χαρά τση κλαίει,

Κάθε γονιού ν’ αυξιώνει ο ιός παιδιά του νά παντρεύγει.

Κλαίνε απαρηγόρητα και τα πουλιά στα δάση,

Κλαίει σε κι η φτωχολογιά γιατί θενά σε χάσει.

Αυτό τ’ αστέρι τό λαμπρό, πού πάει κοντά στην Πούλια,

Αυτό μου φέγγει κι έρχομαι, κόρη μ’, στον οβορό σου.

Χτυπώ τη θύρα δυο φορές, το παραθύρι πέντε.

«Σήκω ν’ αλλάξεις, κόρη μου, να βάλεις τ’ άρματά σου,

γιατ’ ήρθαν να σε πάρουνε πεζούρα και καβάλα.

Χίλιοι έρχονται καβαλαριά, κι άλλοι χίλιοι πεζούρα,

Ξήντα μουλάρια κουβαλούν σιτάρι για το γάμο».

Βγαάτε αγόρια στο χορό, κοράσια στα τραγούδια,

πέστε και τραγουδήσετε πώς πιάνεται γη αγάπη.

Από τα μάτια πιάνεται, στα χείλια κατεβαίνει,

κι από τα χείλια στην καρδιά ριζώνει και δε βγαίνει.